علی صبوری: یک روز بهترین کمدین ایران می شوم - وبلاگ وبکو

به گزارش وبلاگ وبکو، روزنامه خراسان - سارا صالحی: مخاطبان ایرانی سینما و تلویزیون نشان داده اند که به ژانر طنز علاقه ویژه ای دارند. پرطرفدارترین سریال های تلویزیون و پرفروش ترین فیلم های سینمایی غالبا از این ژانر هستند. حالا همین مخاطبان خوش خنده، حساب ویژه ای هم برای برنامه خندوانه رامبد جوان باز نموده اند.

برنامه ای که در کنار بخش های جالب و سرگرم نماینده اش، طی دو سال اخیر، قسمتی را هم به معرفی استعدادهای جوان در حوزه طنز اختصاص داده است؛ آن هم در قالب رقابت مسابقه خنداننده شو. رقابتی که به ویژه در مراحل خاتمهی داوری هایش به صف بندی در شبکه های اجتماعی و بحث و جدل های زیادی میان مخاطبان این برنامه منجر می گردد.

اما در دومین فصل از این مسابقه، از بین چند هزار شرکت نماینده از سراسر کشور، خنداننده جوانی از مشهد با ماجراهای پسر آقای صبوری و البته خنده های ویژه (از نوع خودش)، گوی سبقت را از دیگران ربود و برگزیده شد. علی صبوری، برای مشتاقان شبکه های مجازی تا حدی شناخته شده است و قدری از آن شیطنت ها و طنزهایش را پیش از این در صفحه شخصی خود و در قالب کلیپ های کوتاه طنز بروز داده است.

این کمدین جوان باور دارد که هنر، آن هم از نوعی که با طنز و طنازی همراه باشد؛ از استعداد ذاتی افراد نشأت می گیرد. او با اعتماد به نفس می گوید که این توان را دارد که در آینده، به کمدین اول ایران تبدیل گردد و با همه احترامی که برای هنرمندان کاربلد قائل است، تاکید دارد که نباید بی جهت کسی را بزرگ کرد و از سلبریتی ها بُت ساخت. این جوان طناز را در سفر کوتاهش به شهر مشهد ملاقات می کنیم تا برایمان از آغاز این راستا و البته برنامه های آینده اش بگوید.

یک صفحه با درآمد میلیونی و 900هزار مخاطب

صبوری یک دهه هفتادی است که در دبیرستان تجربی خوانده است اما با تاکید می گوید که در اصطلاح، خمیرمایه اش هنری بوده است. علاقه ای که دامن گیر تحصیلش در دانشگاه می گردد و برای او در سال آخر تحصیل در دانشگاه دردسری را رقم می زند. خودش ماجرا را این طور شرح می دهد: دوست داشتم پزشکی بخوانم، فکر می کردم اگر در این رشته قبول شوم، می توانم هنر را هم در کنارش دنبال کنم. یعنی دغدغه اقتصادی نخواهم داشت و وقتی را صرف علاقه ام می کنم.

خلاصه به جای پزشکی در رشته هوشبری پذیرفته شدم، اما ترم آخر اخراجم کردند چون می خواستم یک نمایش حرفه ای را روی صحنه ببرم و با وجود هماهنگ کردن با استادان دانشگاه، خاتمه ترم اعلام شد که از چند واحد آموزشی به خاطر حضور نداشتن در کلاس صفر گرفته ام و خلاصه این شد آخر قصه دانشگاه من.

او که در فاصله دو ساله خروجش از دانشگاه تا حضور در خندوانه، به شکل دیگری در فضای مجازی به کار طنز مشغول بوده، برایمان تعریف می نماید: تا قبل از حضور در خندوانه صفحه اینستاگرامم 400 هزار فالوئر داشت که بعدها نیم میلیون نفر دیگر هم به آن اضافه شدند.

خلاصه تا قبل از آن ویدئوهای کوتاه فراوری و بارگذاری می کردم. اولین کلیپ یک دقیقه ای که در اینستاگرام منتشر کردم، یک روز از وقتم را برای تصویربرداری و آماده سازی گرفت اما خوشبختانه کار خوب پیش رفت و چندی بعد مخاطب هایم زیاد شد تا جایی که این صفحه مثل پیج های میلیونی برایم درآمدزایی داشت.

وی تفاوت خط قرمز شوخی کردن در فضای مجازی و تلویزیون را از دیدگاه خود این طور شرح می دهد: من چه در فضای مجازی و چه تلویزیون حد و حدود خودم را رعایت می کردم و با حفظ این حدود، شوخی های دو پهلو را در ویدئوهایم ارائه می دادم. همواره سعی می کردم طوری در فضای اینستاگرام کار فراوری کنم که وقتی در آینده وارد فضای بزرگ تر می شوم، چالشی دامن گیرم نگردد.

چالش مخاطبی که نمی خندد

او می گوید: همواره فکر می کردم استعداد خوبی در کار نمایشی طنز دارم. البته برای ارتقای مهارتم در حوزه تئاتر نیز فعالیت نموده ام. این روزها افراد علاقه مند زیادی، وقتی من را می بینند، اغلب درباره خودشان چنین می گویند: من واقعا بانمک هستم و اگر بیایم خندوانه اول می شوم این وسط یک گروه دیگر هم هستند که فکر می نمایند، کسی که خوب خاطره یا لطیفه تعریف می نماید، استندآپ کمدین توانمندی خواهد بود اما بنا به تجربه خودم می گویم، تا کسی در فضای حرفه ای و مقابل جمعی مخاطب منتقد کارش را ارائه نکند، واقعا نخواهد فهمید که استعداد ذاتی دارد یا فقط درگیر این ذهنیت است.

من پیش از خنداننده شو هم در تئاتر و هم در فضای مجازی خودم را محک زده بودم، همان هم خیلی یاری کرد البته با وجود همه این ها وقتی می خواستم برای فراخوان اولیه مسابقه، ویدئویی را ارسال کنم، مطمئن نبودم در این مدیوم جدید، بتوانم به خوبی ظاهر شوم. بگذارید در یک کلام برایتان بگویم؛ استندآپ، سخت ترین سبک در طنز هنری است.

وی ادامه می دهد: در تئاتر، حتی اگر مخاطب از یک متن سخت ادبی سر درنیاورد، محو زیبایی عناصر بصری از جمله نور، صحنه و لباس می گردد و از آن نمایش لذت می برد. در ساخت کلیپ هم یک موقعیت را با یاری عوامل مختلف به تصویر می کشیم و خلق می کنیم. اما در استندآپ از لحظه سلام تا خاتمه زمان مشخص شده، تنها خود کمدین بدون دستاویز قرار دادن اسباب و لوازم باید جذاب به نظر برسد. مخاطب با توقع خندیدن مقابل او نشسته است و این یعنی باید شوخی ها گیرا و جذاب باشند و هیچ چیز بدتر از آن نیست مقابل مخاطبانی قرار بگیری که جوک های تو را بشنوند و نخندند.

خلاصه جملات باید یک ضرب شوخیِ هم وزن داشته باشند تا مخاطب همراهی کند. برای این کار باید قواعد شوخی کردن و درصدهای شوخی در هر جمله و فراز و فرود لازم برای هر بخش از اجرا را یاد بگیریم و به همان خوبی به اجرا درآوریم.

حرف را به دو فصلی که از رقابت خنداننده شو اجرا شده می کشانیم و از تفاوت اجرای رقبای فصل اول و دوم می پرسیم. جواب او یک زیـاد موکدانه است و به انضمامش می گوید: اگر سال جاری به نمایش های سال پیش نگاه کنیم، به وضوح می بینیم که کاملا از نظر متن و سوژه ضعیف عمل نموده اند؛ طوری که یا موضوعات کپی برداری از فضای مجازی بود یا خاطره گویی های نپخته و پرداخت نشده.

رامبد جوان هر چقدر پول بگیرد، حق اوست

از استاد و مربی خود فرهاد آئیش، خاکی بودن را یاد گرفته و معتقد است: چهره های شاخص کمدی مثل رامبد جوان، مهران مدیری و رضا عطاران واقعا انگشت شمار هستند، در حالی که در کشورهای دیگر از این دست شخصیت های خالق عالم کمدی فراوان وجود دارد.

همین کم شماری و خاص بودن باعث شده تا برای آن ها حاشیه و حرف و حدیث زیادی درست نمایند. به نظر من، رامبد جوان با همه بزرگ بودنش در شخصیت و کار، مهربان و فروتن است و بابت کار بزرگی که برای خنداندن مردم می نماید، هر چقدر هم پول بگیرد، حق اوست.

در کشور ما به امثال رامبد جوان برای یاری کردن به جوان ها احتیاج زیادی وجود دارد، او در این دو سال اسباب ترقی بر و بچه های زیادی را فراهم نموده است. اگر روزی به جایی برسم، سعی می کنم مثل او باشم و دست خیلی ها را بگیرم.

یک روز بهترین کمدین ایران می شوم

هدفش را برای ادامه راستا در این حوزه جویا می شویم که پول است یا شهرت و یا ... که تاکید می نماید: هیچ وقت در زندگی ام اولویتم پول نبوده است. فکر می کنم، هر کاری را اگر صرفا با هدف کسب پول دنبال کنیم، به شکست منجر خواهد شد. کسب و کار برای من از هشت سالگی و با دست فروشی آغاز شد و در این سال ها سعی کردم کمترین اتکای اقتصادی را به پدر و خانواده ام داشته باشم.

گاهی برای 100 هزار تومان درمانده شده ام ولی حتی در دشوارترین مراحل زندگی هم هدفم از انجام کاری، پول درآوردن نبوده است. نظرم درباره شهرت هم همین است، ضمن این که در همان فضای مجازی هم شهرتی داشتم که البته به قواره شناختی نبود که به واسطه حضور در رسانه ملی برایم ایجاد شد.

هدفم از ادامه فعالیتم در حوزه طنز، تنها شاد کردن دل مردم است. قله آرزوهایش را در آینده نزدیک تصویر نموده است و با اطمینان می گوید:مطمئنم که یک روز بهترین کمدین ایران می شوم. علی صبوری با دیگر برگزیدگان رقابت خنداننده شو، یعنی ابوطالب حسینی، امیرحسین قیاسی و وحید رحیمیان بنا دارند گروه مستقلی را تشکیل دهند و اجرای استندآپ را به صورت حرفه ای دنبال نمایند.

از هیچ سلبریتی بُت نسازیم

به پاره ای از نظرات مخاطبان صفحه اینستاگرامش، درباره ضرورت بودن یا نبودن برنامه هایی از جنس خندوانه و تربیت و تزریق کمدین های تازه نفس به جامعه هنری کشور نقبی می زند و بیان می نماید: غالب فالوئرهای من هوادار برنامه خندوانه و رقابت خنداننده شو هستند. مثلا کسی پیغام گذاشته بود، پدرم سال ها نخندیده بود ولی با اجرای امشب شما خندید، فرد دیگری گفته بود؛ مادرم سرطان دارد، اغلب ملول است اما با دیدن این برنامه حالش بهتر می گردد، یا کسی پُست گذاشته بود، چند وقتی است افسردگی دارم اما با دیدن اجرای شماها خشنود ترم.

حرف را می بریم سمت علایق فردی اش و از خواننده و بازیگر تا تیم فوتبالی و کمدین محبوبش می پرسیم. با تاکید بر این نکته که در هر زمینه ای صرفا کیفیت کار و کارنامه قابل قبول چهره ها را برای دنبال کردن مدنظر دارد، می افزاید: شخصیتم طوری است که از هیچ کس برای خودم بُت نمی سازم. یک ایراد عمده جامعه ما این است که می گوییم فلانی همه چیزش خوب است و از آن سلبریتی و چهره سرشناس برای خودمان بُتی می تراشیم که ممکن است با هر تلنگری فرو بریزد.

هیچ انسانی همه ابعاد وجودش خوب و بی عیب و نقص نیست. ما چقدر عشاق افراطی فوتبال داریم که برای رنگ و بُرد و باخت تیم مورد علاقه شان حتی می میرند. من برای همه هنرمندان کاردرست کشورمان ارزش قائلم اما مخالف ارادت های کورکورانه هستم.