انتقاد روزنامه جمهوری اسلامی از دولت رئیسی - وبلاگ وبکو

به گزارش وبلاگ وبکو، روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز خود نوشت: اعلام اصول 12گانه دولت سیزدهم برای پیشگیری و مقابله با فساد، اقدامی است که باید مورد حمایت همگان قرار گیرد و برای به نتیجه رسیدن آن کوشش گردد.

درباره ضرورت چنین اقداماتی کسی نمی تواند تردید روا دارد، ولی درباره مقدار پیروزیت این قبیل آرمان ها تردید وجود دارد. این تردید، مربوط به خود اصول 12گانه نیست، بلکه به سازوکار موجود کشور مربوط می گردد که زمینه را برای اجرائی شدن آرمان ها نامساعد نموده است.

اصول 12گانه که طبق اعلام رئیس جمهور رئیسی عبارتند از شفاف سازی، مدیریت تعارض منافع، فرهنگ سازی و نظارت همگانی، متناسب سازی ساختار و تشکیلات دولت، شایسته گزینی، سهولت فرایندها، دولت الکترونیک، توسعه رویکرد زنجیره ارزش و زنجیره های تأمین، حمایت از فعالیت سالم، تقویت اِشراف، نظارت کارآمد و برخورد قاطع، دقیق و مؤثر، همگی برای مبارزه با فساد و به وجود آوردن فرآیندی پاک و سالم در بدنه اجرائی و کارگزاری کشور، لازم و ضروری هستند.

این امور، با همین تعداد و گاهی با اندکی کمتر یا بیشتر و همینطور گاهی با همین نام ها و عناوین یا مشابه آن ها در دولت های مختلف بعد از جنگ همیشه مطرح بودند، ولی هیچ دولتی نتوانسته آن ها را محقق سازد.

در این نکته دقت کنیم که نتوانسته با نخواسته تفاوت دارد. دولت های گذشته هم می خواستند این آرمان ها را محقق نمایند، ولی نتوانستند. بسیار خوبست که دولت سیزدهم معتقد باشد می تواند آن ها را محقق کند و در این راه کوشش نماید، ولی برای پیروز شدن باید به الزامات آن هم توجه کند و تصور دولتمردان این نباشد که بدون ایجاد تغییر در سازوکار های موجود می توانند به اهداف اعلام شده برسند.

منظور از سازوکار های موجود، نهادینه شدن قانون گریزی، ترجیح داشتن فامیل سالاری بر شایسته سالاری وعدم برخورداری دستگاه های حکمرانی از استقلال است. این سه عامل، بازدارنده های مهمی هستند که با وجود آن ها هیچ دولتی نمی تواند کشور را از دام فساد نجات دهد. اگر دولتی نتواند این سه عامل فسادزا را ریشه کن نماید، خود هم دچار فساد می گردد و بلکه منبع زایش فساد خواهد شد.

قانون گریزی در شرایط امروز کشور بقدری رایج است که هیچکس نمی تواند منکر آن گردد. در همین یکسال و نیم اخیر که دوران به دست گرفتن قدرت به وسیله جریانی است که خود را انقلابی، جهادی و مردمی می نامد، موارد متعددی از قانون گریزی اجرا شده که حتی مورد اعتراض افراد زیادی از بدنه همین جریان هم بوده و هست، ولی نه اعتنائی به این اعتراض ها شده و نه حتی پاسخی به آن ها داده شده. وقتی خشت اول را کج گذاشته اید چگونه می خواهید این بنا تا ثریا کج نرود؟!

فامیل سالاری که پیوست غیرقابل انفصال آن دوست سالاری است هم این روز ها شایسته سالاری را کنار زده و در انتصابات مدیران ارشد وزارتخانه ها و دستگاه های مختلف دولتی نرخ شاه عباسی شده است.

شایسته سالاری یعنی اگر در فلان وزارتخانه فردی کاردان و باتجربه و امین، گوشه ای از کار را در دست دارد، او را به علت از ما نبودن کنار نگذاریم و فرد دیگری که شایستگی های او را ندارد به جای او منصوب نکنیم. این اصل، این روز ها رعایت نمی گردد بطوری که توصیه ها جای امضا های طلائی را گرفته اند و حتی اعتراض خودی هایشان را هم برانگیخته اند.

درباره فقدان استقلال در دستگاه های مختلف حکمرانی، سخن بقدری زیاد است که در این مختصر نمی گنجد، ولی اجمال آن اینست که فشار ها از چند ناحیه مجال مستقل عمل کردن را گرفته اند. با چنین وضعیتی هیچ مسئولی در هیچ دستگاهی نمی تواند سالم، شفاف و بر طبق مصالح عمومی و ضوابط عمل کند.

این ها گلوگاه های فساد هستند که نه اجازه عملکرد صحیح می دهند و نه راه را برای نظارت باز می نمایند. تعارض منافع در این گلوگاه ها خود را نشان می دهند و تا این گلوگاه ها پاکسازی نشوند، هیچ دولتی پیروز به مبارزه با فساد نخواهد شد. درباره گلوگاه های تعارض منافع، باز هم خواهیم نوشت.